تاثیر ریباندتراپی برآمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی، تعادل و حس عمقی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

چکیده مقدمه: انسانهای کم توان ذهنی از جمله افرادی هستند که به علت شرایط ذهنی و روانی ویژه و به دلیل نوع رویکردی که در جامعه وجود دارد در مقایسه با افراد سالم کم تحرک تر بوده، فعالیت بدنی کم تری دارند و به علت این کم تحرکی، دچار ضعف های جسمانی- حرکتی می شوند. هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر هشت هفته تمرینات ریباندتراپی بر آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی، تعادل و حس عمقی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 30 نفر از دانش آموزان 7 تا 11 ساله پسر مدارس استثنائی شهرستان لردگان با میانگین سنی و انحراف استاندارد(1.27±8.46) و بهره هوشی 50 تا 70 به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند و بر اساس نمره بهره هوشی در گروههای کنترل و تجربی (15نفره) همتاسازی شدند. از آزمونهای ورزشی استاندارد افراد کم توان ذهنی کالج آمریکایی طب ورزشی و آزمون های آمادگی جسمانی براکپورت جهت ارزیابی عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی، زیر آزمون تعادلی نه مرحله ای نسخه دوم آزمون قابلیت حرکتی بروئینینکس- اوزرتسکی جهت ارزیابی تعادل آزمودنی ها و از گونیامتر پدال دار جهت ارزیابی حس عمقی استفاده شد. گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقه ای تمرینات ریباندتراپی را انجام دادند درحالی که گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه تمرینی خاصی شرکت ننمودند. در پایان دوره 8 هفته ای از هردو گروه پس آزمون به عمل آمد. از روش آماری تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر استفاده شد و سطح معنی داری در کلیه تحلیل ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات ریباندتراپی تاثیر معنی داری بر استقامت قلبی-تنفسی، استقامت عضلانی، قدرت انفجاری پاها، تعادل ایستا و پویای کودکان کم توان ذهنی داشته است. ولی بر انعطاف پذیری عمومی، ترکیب بدنی و حس عمقی تاثیر معناداری نشان نداد. نتیجه گیری: می توان نتیجه گیری نمود که در سبک و الگوی زندگی کودکان کم توان ذهنی تمرینات ریباند تراپی می تواند به عنوان یک روش تمرینی مفید جهت بهبود عوامل آمادگی جسمانی و عملکردی آنان کمک کننده باشد. کلید واژه ها : ریباند تراپی، آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی، تعادل، حس عمقی، کم توان ذهنی.